Jong zijn en moe zijn. Onze ervaring op de Westerhelling in Nijmegen is dat veel jongeren moe zijn. Is het iets van onze tijd? Wat zegt het dat jonge mensen zich moe voelen? Deze vragen raken aan twee aspecten: het zoeken naar een verklaring voor het moe zijn, en welk signaal het moe zijn geeft.
Het is een herkenbare en vertrouwde reactie om een verklaring te zoeken voor iets wat je overkomt of ziet gebeuren. Vanuit de verklaring volgt nogal eens een directe oplossing. Bijvoorbeeld: ik ga nu yoga doen, ik ga nu sporten, ik ga nu mediteren, ik ga nu vroeg naar bed, ik ga nu gezond eten. De ervaring leert hoe lastig het is om goede voornemens vol te houden.
Wat kan een andere manier zijn om met de ervaring van moe zijn om te gaan, dan een directe oplossing willen? Wellicht komt er een oplossing na reflecteren, kijken, luisteren naar wat gebeurt. We kunnen denken aan zoiets als “slow food”. De langzame weg om vat te krijgen op “ik ben moe”.
Stilte – Aandacht – Eenvoud
Er is een verschil tussen constateren dat je moe bent en je ervan bewust zijn. Dat laatste wil zeggen dat je stil-blijft-staan of stil-wordt. Meestal heel letterlijk: stil!
De stilte opent de ruimte voor je om te zien wat is en daarbij de vraag te stellen: “wat heeft het mij te zeggen dat ik moe ben?”. Het is een vraag die geen genoegen neemt met een vlug antwoord. Als je voor het vlugge antwoord kiest, dan blijf je moe.
Om een “slow flood” antwoord op de vraag te kunnen geven, is het nodig om in contact te komen met jezelf en naar jezelf te luisteren. Luisteren vraagt aandacht. Aandacht vraagt tijd.
Ook eenvoud helpt om aandachtig te kunnen luisteren. Met “één vouw” zijn dingen minder ingewikkeld. Zonder afleiding en te veel prikkels komt er een ruimte waar dieper geluisterd kan worden.
Omvorming
In de aandachtige stilte komt bijna als vanzelf de vraag naar betekenis van je leven tevoorschijn. Het is de vraag die zich misschien wel aan je gaat opdringen en waar je niet meer om heen kunt. Dit kan je onrustig maken.
Door het signaal dat je krijgt door “ik ben moe” op te pakken op de “slow food” manier, kan het begin zijn van een wending in je leven. Wanneer je echt kijkt en luistert naar “ik ben moe” dan is de ervaring van het onrustig worden niet een probleem, eerder een kans die je geboden wordt. Het brengt je naar een andere laag van kijken naar je leven. Door anders kijken leer je hoe je je opnieuw kunt (om)vormen tot de mens die je in wezen wilt zijn en zoals je bedoeld bent. Veel van wat je moe maakte kun je wegdoen. Het wezenlijke blijft over. Eenvoudig.
Deze omvorming geeft je nieuwe energie en brengt je ertoe om andere prioriteiten stellen in je leven. Je maakt andere keuzes om je leven in te richten. Je leven krijgt een ander perspectief voor je.
Het is de uitdaging om je leven in te richten in het tempo van “slow food”.
Conny Stuart
Stichting Leerhuis Westerhelling