Hoop heeft ergens alles te maken met ‘Het komt goed’. Dat geldt zeker ook voor de duizenden pelgrims die jaarlijks, veelal met het Huis voor de Pelgrim, naar Lourdes reizen. Daar raken voor hen, meer dan elders en anders, hemel en aarde elkaar. Maria verscheen er aan Bernadette en beloofde haar het geluk. Het komt goed, uit-einde-lijk. Dat lijkt misschien nog ver weg, maar die ultimo hoop biedt ook perspectief voor het leven hier en nu. Het relativeert en schenkt kracht en moed. Pelgrims zijn dan ook wezenlijk pelgrims van hoop, die met alles wat ze in zich hebben naar hemelse plekken op aarde gaan en zich daar te laven en laten sterken, om thuis met nieuwe energie hun beste beentje voor te zetten, in eigen leven, maar ook naar hun omgeving toe.
Voor de zieken, maar niet minder ook voor allen die met hen meegaan, waar ze ook staan in het leven, geldt Lourdes als plek van hoop. Dat kun je ook heel goed zien aan hun gezichten, doorgaans aan de vredige glimlach die ondanks hun vaak moeilijke situatie op hun gezicht getoverd wordt. Ik zou bijna willen zeggen: ga maar kijken en zie het zelf.
Hoop is er ook af te lezen aan het gegeven dat het steeds opnieuw mogelijk blijkt dat in Lourdes mensen heel intens met elkaar optrekken: de zieken en hun verzorgers, maar ook alle andere pelgrims, die graag naar elkaar luisteren, elkaar bemoedigen en er willen zijn met en voor elkaar. Ineens blijkt het goed mogelijk met z’n allen volop op elkaar betrokken te zijn. Die hoop die daar van uit gaat gun je iedereen, in Lourdes, maar zeker ook gewoon hier bij ons.
Deken Ed Smeets, pastoraal directeur Huis voor de Pelgrim